Het is weer voorjaar! Heerlijke tijd van het jaar voor velen. Voor de konijnen en voor ons echter niet……..
De dierenambulance komt. Er worden twee hummeltjes gebracht van nauwelijks vier weekjes oud. Een is overleden, de ander is er slecht aan toe. We doen er uiteraard alles aan om het kleintje te redden, dus een weekend ritje naar de spoedarts. Het kleintje zit onder de bloeduitstortingen.
Er is niet veel wat ik kan doen dan elektrolyten geven, warmte en wat andere medicijnen en vooral maar duimen. Ik vloek de boel bij elkaar. Wat bezielt mensen toch om elke keer maar weer nestjes te nemen? En als die kleintjes er dan zijn hoe is het dan in hemelsnaam mogelijk dat katten, vogels en andere roofdieren er mee aan de haal gaan? Zorg verdorie dat als je zo nodig moet fokken, dat de ukkies en mams veilig zitten.
Elke keer als ik de ziekenboeg in loop, krimpt mijn maag in elkaar. Bang het kleintje dood te vinden. Ik zet mijn wekker, elke twee uur in de nacht eruit. Het kleintje slikt niet meer, de hoop vloeit uit mijn gedachten weg, terwijl het leven uit het kleine tere, maar oh zo mooie lijfje vloeit. We gaan het niet redden samen. Als ik in de avond mijn laatste ronde doe, ligt het kleintje de pootjes gestrekt. En nee ik kan het niet verkroppen, ik kan niet denken wat fijn, geen pijn meer. Ik denk alleen maar hoe kon dit verdorie gebeuren. Ik voel de woede, maar jank mijn ogen uit mijn hoofd bij wederom het zinloze verlies van die mooie kleine onschuldige diertje.
Gisteren was het weer raak. Klein kwam binnen van nauwelijks 286 gram. We zetten weer alle zeilen bij en zetten de wekker. Bij ieder druppeltje dat ik naar binnenkrijg heb ik weer die verdomde hoop. Ik weet niet wat er met Klein gebeurd is, maar het lijkt er wederom op dat er een kat mee aan de haal is gegaan. Klein krijgt alle zorg en medicatie die nodig is. Mijn wekker gaat en met een steen op de maag ga ik de trap af. Ook Klein vind ik dood. Dit keer in de ochtend. Wat heeft Klein weer onnodig geleden. Toch is het in dit soort gevallen zo moeilijk om te zeggen ik laat het kleintje inslapen, omdat je niet weet wat het mankeert. Het kan stres zijn, angst noem het op en is er daar die hoop.
Kleintje wordt zo opgehaald door de dierenambulance. Daar gaat Kleintje in de vriezer mocht er zich een eventuele eigenaar melden. Voor mij rest dan het schoon- en leegmaken van de kooi. Het hoesje van de snugglesafe wassen, de plasmatjes, het mutsje waar Klein nog lekker warm heeft in gelegen. Dag Kleintje, over de regenboogbrug mag je spelen en vrij van pijn zijn samen met al die andere kleintjes……….
